♥♥♥Romanca♥♥♥

Wczoraj byłam na sztuce teatralnej "Romanca". Jestem zachwycona i oczarowana wspaniałą grą aktorską Anny Cieślak, Łukasza Dziemidoka i Wojciecha Medyńskiego. Siedziałam w pierwszym rzędzie i można powiedzieć, że czułam oddech aktorów na plecach, widziałam ich łzy, pot, drżenie rąk...
Niezapomniane chwile pozostaną...

♥♥♥

"...Romanca to historia miłości młodego szlachcica Lorenca do pięknej Bianki - która kocha Euzebia. Lorenco obmyśla więc intrygę mającą mu pomóc w zdobyciu dziewczyny.

„Romanca" balansuje na granicy melodramatu i komedii, zdumiewa nieoczekiwanymi zwrotami akcji i udowadnia, że tradycyjną formułę teatru można prezentować w sposób nietuzinkowy  i dynamiczny. Klasyczna oprawa, stylowe kostiumy, współczesne dylematy, coraz to nowe zaskoczenia, spora dawka dobrej rozrywki i inteligentnego humoru. Oto atuty tego przedstawienia. Nie sposób pozostać obojętnym wobec tego co dzieje się na scenie. „Romanca” to znakomita propozycja na każdy wieczór. To pozycja obowiązkowa dla tych, którzy lubią znakomitą zabawę i spojrzenie z dystansem na samych siebie.

„Romanca" to spektakl o miłości i teatrze, a przede wszystkim o miłości do teatru..."

a ja kocham teatr♥

* * *
I ciągle widzę ich twarze,
ustawnie w oczy ich patrzę -
ich nie ma - myślę i marzę,
widzę ich w duszy teatrze.

Teatr mój widzę ogromny,
wielkie powietrzne przestrzenie,
ludzie je pełnią i cienie,
ja jestem grze ich przytomny.

Ich sztuka jest sztuką moją,
melodię słyszę choralną,
jak rosną w burzę nawalną,
w gromy i wichry się zbroją.

W gromach i wichrze szaleją
i gasną w gromach i wichrze -
w mroku mdlejące i cichsze -
już ledwo, ledwo widnieją -
znów wstają - wracają ogromne,
olbrzymie, żyjące - przytomne.

Grają - tragedię mąk duszy
w tragicznym teatru skłonie,
żar święty w trójnogach płonie
i flet zawodzi pastuszy.

Ja słucham, słucham i patrzę -
poznaję - znane mi twarze,
ich nie ma - myślę i marzę,
widzę ich w duszy teatrze!

 Stanisław Wyspiański