"To, co zostało" - szósta książka

♥

"To, co zostało" Jodi Picoult to szósta książka przeczytana 

w ramach "Międzyblogowego kącika czytelniczego".

Brakuje mi słów, by opisać swe odczucia po przeczytaniu tej książki.

Ona mną po prostu wstrząsnęła, jest... genialna, wzruszająca, smutna, a zarazem pełna miłości i nadziei. To wszystko złożyło się na niesamowitą powieść rozgrywającą się zarówno w czasie II wojny światowej, jak i współcześnie.

Może kiedyś ją jeszcze raz przeczytam….

Gorąco polecam!

„Osamotniona Sage Singer, zrozpaczona po śmierci matki, zaprzyjaźnia się ze starszym panem, ulubieńcem lokalnej społeczności, emerytowanym nauczycielem. Pewnego dnia Josef prosi ją o nietypową przysługę: chciałby, aby pomogła mu umrzeć. Wyznaje, że nie jest tym, za kogo przez wiele lat się podawał. Mężczyzna skrywa straszną tajemnicę z przeszłości, sięgającą czasów II wojny światowej i masowych mordów na ludności żydowskiej.

Czy Sage zgodzi się mu pomóc? Czym będzie wówczas jej czyn: aktem miłosierdzia wobec drugiego człowieka czy wymierzeniem sprawiedliwości bezwzględnemu naziście? Czy ma do tego prawo?”

Historia opisana przez tę amerykańską pisarkę dotyczy Żydów w Polsce i obozu w Oświęcimiu. Tematyka Holocaustu i zbrodni popełnionych przez faszystów wobec ludzkości została przedstawiona w tej książce w sposób na wskroś przejmujący i wyciskający z oczu łzy..., czytając historię Minki, musiałam co kilka kartek robić dłuższe przerwy na wypłakanie się, niektóre strony czytałam ze łzami w oczach…  od jej historii nie można się oderwać i ciężko również uwierzyć, że tak właśnie było...!

"Nie zastanawiałem się nad tym, co robię. No bo jak? 

Miałem się wczuwać w los rozebranych do naga, pędzonych wrzaskiem do wykopanych dołów,

z dziećmi biegnącymi obok?

 Miałem zgadywać, jakie to uczucie patrzeć na krewnych i znajomych dogorywających na sekundę przed tobą? 

Kłaść się wśród rozedrganych ciał w oczekiwaniu na swoją kolej? 

Słyszeć świst kul i czuć na sobie ciężar trupa?

 Podobne myśli oznaczałyby, że zabijamy ludzi. Nie mogliśmy o nich myśleć jak o ludziach. 

Bo co by to mówiło o nas?"

(Reiner Hartmann - nazista)

♥